Min forlovede på nynorsk

Det er heilt rett omsett.

Ein må ty til ei relativsetning, som i deLillos-songen der det heiter «der kom Frans hun var forlovet med» (ikkje «hennes forlovede»).

Partisippet trulova kan ikkje substantiverast til *ein trulova eller *trulovaen. Min trulova verkar òg stivt.

Ein kan skrive både forlove seg og trulove seg på nynorsk. Å forlove seg kan òg tyde å love for mykje.

Om historiske tilhøve og i høgtidleg samanheng er det festarmøy og festarmann som gjeld. Truloving er det same som festarmål; ein fester seg til kvarandre. To som er trulova, kan òg kallast feste – eller festarfolk. Festarmøya gjekk frå folkevisene inn i bibelspråket for kring hundre år sidan. Då festarmøya eller -jenta var ute or dansen, vart det vanskeleg å omtale dette førekteskapelege forholdet med eit substantiv utan å ty til forlovede, som er eit vanleg lånord frå dansk og bokmål i dialektane (òg der ein skriv nynorsk).