Hvis en skal dele et ord som trafikkork ved linjeskift, blir det da «trafik-kork» eller «trafikk-kork»?
Den sløyfede konsonanten «gjenoppstår» i slike tilfeller. Det må skrives «trafikk-kork».
Eg har høyrt at ein ikkje skal dele personnamn ved linjeskifte, t.d. skrive «Petter» som «Pet-ter» og «Pettersen» som «Petter-sen», men flytte heile namnet over til neste linje. Korleis deler ein eventuelt namna «Guttorm» og «Kirsten»?
Det står ikkje lenger noko forbod i Skrivereglar mot å dele personnamn, korkje enkle som Petter eller samansette som Torgrim.
I eldre utgåver av Finn-Erik Vinjes Skriveregler heitte det at ein ikkje skulle dele «enkle personnavn» ved linjeskifte. Dette er ein god, gammal typografisk regel som mange sikkert følgjer enno.
Det kan ikkje lenger vere direkte gale å dele f.eks. Pettersen som Petter-sen og til naud Petter som Pet-ter. Men det tek seg sjeldan bra ut om ein deler stuttare namn eller namn som ikkje klårt består av to delar.
Den norrøne forma av mannsnamnet Guttorm var Guðþormr, som kan løysast opp i Guð + þormr, så difor bør ordet delast i Gut + torm.
Kirsten er ei forvanska form av Kristine. Kirsten kan delast i Kirst + en eller Kirs + ten. I det siste tilfellet bruker ein den orddelingsregelen som seier at berre éin konsonant skal førast til neste linje.
På bokforsider, bokrygger, plakater og skilt ser en veldig ofte at ordene står oppdelt og fordelt på flere linjer, uten bindestrek ved linjeskift. Er dette tillatt?
I vanlig tekst er det feil å dele ord uten å bruke bindestrek, og man bør helst unngå det ellers også.
Nå er jo bokrygger, plakater osv. spesielle gjenstander der design står i sentrum, så visse brudd på vanlige skriveregler for brødtekst kan nok forsvares. Men generelt kunne man godt lagt mer kreativitet i å utforme bindestreker enn i å sløyfe dem.
Det er grunn til å tro at skriftbildet på forsider, plakater o.l. fester seg lett og har påvirkningskraft ut over bruksområdet sitt. Det er derfor fint om man i den grafiske utformingen av omgivelsene støtter opp om rettskrivningen, ikke minst for skoleelevenes skyld.